Մկրտիչ Արմենի «Իմ տառը» պատմվածքը պատկերում է քաղաքական կալանավորներ Կովալյովի և Պեսկովայի ողբերգական սերը, որոնք հանդիպում են բաշխիչ կայանում և անմիջապես սիրահարվում՝ իմանալով հանդերձ, որ իրենց ազգանունների տարբեր տառերի պատճառով անխուսափելիորեն բաժանվելու են։ Նրանց վերջին րոպեների տառապալից պայքարը ժամանակի դեմ, երբ անունները հերթով կանչվում են, ընդհատվում է անսպասելի հրաշքով։ Քրեական Ֆոֆանովը, հուզված նրանց մաքուր սիրով, զոհաբերում է իրեն՝ բղավելով «Ես եմ Կովալյովը»՝ զույգին ընձեռելով ընդամենը մի քանի լրացուցիչ րոպե։