Գնացքի մեջ նստած են առևտրականը, փաստաբանը, վերակացուն, ծխող տիկինը և ուրիշ ուղևորներ: Վիճում են կնոջ հարցի, ազատ սիրո և ամուսնության մասին: Ծխող տիկինը պնդում է, որ միայն սերն է լուսավորում ամուսնությունը: Զրույցին է միջամտում ալեհեր, սակայն դեռ ոչ շատ ծեր պարոնը: Նա հարցնում է, թե որ սերը կարող է համարվել իսկական: Մի՞թե այն մեկը, երբ մի մարդու գերադասում են մյուսին: Այդ դեպքում սերը չի լինի երկարատև, քանզի նախասիրությունները ևս փոխվում են: Ինչ վերաբերում է հոգեհարազատությանը և իդեալների նույնությանը, ապա դա չպիտի պատճառ դառնա միասին քնելու համար: Պարոնը հայտարարում է, որ ինքը հենց այն Պոզդնիշևն է, որը սպանել է իր կնոջը: Բոլորը լռում են: