Իվան Բունինի «Կնքամայրը» պատմվածքը պատկերում է միջին դասի մերձմոսկովյան ամառանոցային կյանքն ու թաքնված կիրքը։ Տանտիրուհին՝ ամուսնու ընկերոջ կնքամայրը, զբաղված է մուրաբա պատրաստելով, մինչդեռ հյուրը՝ կնքահայրը (հին ռուսական սրբապատկերների գիտակ), սիրո անսպասելի հայտարարություն է անում։ Նա այս կապը համարում է «թաքուն, հանցավոր մոտիկություն» , որը սկիզբ է առել կնքահորը սամույրե մուշտակից ազատելուց և նրա սպիտակ զգեստով, մարգարտե խաչով կնքավազանի մոտ կանգնելու պահից։ Միասին գիշեր անցկացնելուց հետո, տանտիրուհին սառնասրտորեն պլան է կազմում. նա պետք է անմիջապես մեկնի Կիսլովոդսկ, որտեղ կմիանա հյուրին՝ ազատվելով իր առօրյա կյանքից։ Պատմվածքն ավարտվում է հյուրի կասկածով, որ նոր կյանքը, գուցե, չի արդարացնի սպասումները, և նա կարող է «սոսկալի ատել» իր սիրելիին։