Իվան Բունինի «Գեղեցկուհին» պատմվածքը բացահայտում է քաղքենիական ընտանիքում թաքնված դաժանությունը: Պատմությունը միջին տարիքի մի այրիացած պալատական պաշտոնյայի մասին է, որն ամուսնանում է զինվորականի երիտասարդ, գեղեցիկ, բայց սառնասիրտ դստեր հետ: Այս երկրորդ «գեղեցկուհին» ատում է ամուսնու յոթնամյա որդուն՝ առաջին կնոջից, և սկսում է անտեսել նրան: Վախենալով կնոջից՝ հայրը նույնպես հրաժարվում է իր որդուց։ Տղան, որը բնույթով աշխույժ էր, մեկուսացվում է, դառնում լուռ ու աննկատ։ Գեղեցկուհին ի վերջո հրամայում է տղայի անկողինը հյուրասենյակի բազմոցից տեղափոխել գետնին, «մեծ սնդուկի» մեջ պահվող ներքնակի վրա, որը պատկանում էր մահացած մորը։ Պատմվածքն ավարտվում է մանկան մենակյաց կյանքի անխոս ցուցադրմամբ, որն ինքն է առավոտյան հավաքում իր անկողինն ու այն դնում մոր սնդուկը։