Մկրտիչ Արմենի հուշերը պատմում են 1920-ականների Հայաստանի գրական և քաղաքական եռուն կյանքի մասին: Պատմվածքը սկսվում է հեղինակի՝ աղքատ, բայց գրքասեր պատանեկությունից Ալեքսանդրապոլում (Գյումրի): Գլխավոր թեման Հայաստանի պրոլետարական գրականության ձևավորումն է, որը գլխավորում է Եղիշե Չարենցը։ Հեղինակը ներկայացնում է Չարենցի հետ իր բարեկամության սկիզբը և նրա ներքին, բազմաշերտ կերպարը՝ հակադրելով նրա հանճարը փոքրամարմին արտաքինին և անսովոր համեստությանը: