Դերենիկ Դեմիրճյանի «Ընկեր Շիր–ջրանցքը» պատմում է 1925 թ. Շիրակի ջրանցքի հանդիսավոր բացման մասին՝ որպես խորհրդային Հայաստանի վերածննդի և նոր կյանքի խորհրդանիշ։ Գրողը վարպետորեն միավորում է իրական փաստը՝ ջրանցքի կառուցումը և գեղարվեստական պատկերավորումը՝ ներկայացնելով, թե ինչպես է բնության տարերքը՝ ջուրը, խորհրդայնացվում և դառնում «ընկեր Շիր–ջրանցք»՝ ժողովրդի աշխատանքի, հույսի ու սոցիալիստական փոխակերպման խորհրդանիշ։
Գործը ոչ միայն պատմում է ջրի ու աշխատանքի տոնը, այլև խորհրդածություն է մարդկային հավատքի, միասնության և նոր կյանքի սկզբի մասին։ Դեմիրճյանը ջրին տալիս է կենդանի, մարդակերպ կերպար՝ դարձնելով այն բանվորական կոլեկտիվի անդամ։