Դերենիկ Դեմիրճյանի «ԷՌ–ԶԵ» ակնարկը պատկերում է խորհրդային արդյունաբերության վերելքը և նոր սոցիալիստական մտածողության ձևավորումը 1930-ական թվականների Անդրկովկասում։ Գործողությունը ծավալվում է Թիֆլիսի «Էռ-Զե»՝ վագոնների և շոգեմեքենաների նորոգման գործարանում, որը հեղինակը ներկայացնում է որպես կենդանի օրգանիզմ՝ պայքարի և աշխատանքի իրական ֆրոնտ։ Բանվորների կյանքը, նրանց ֆիզիկական ու հոգևոր լարվածությունը. գիտակցության փոփոխությունը և աշխատանքի նկատմամբ նոր վերաբերմունքը ձևավորում են գործի գաղափարական առանցքը։ Դեմիրճյանը ոչ միայն արձանագրում է ժամանակի արդյունաբերական իրականությունը, այլև փիլիսոփայում աշխատանքի ու մարդու արժանապատվության մասին՝ տեսնելով դրանցում նոր հասարակարգի հիմքը։