Դերենիկ Դեմիրճյանի «Բադալի սիրտը» ակնարկը խորապես մարդասիրական և գաղափարական գործ է, որը պատկերում է հասարակ գյուղացու՝ Բադալ պապի հոգևոր վերածնունդը նոր հասարակարգի օրոք։ Գործողությունը ծավալվում է 1930-ականների Հայաստանում՝ խորհրդային սահմանադրության հաստատման շրջանում։ Բադալը, որը երկար տարիներ կուլակի ծառա է եղել, հիվանդանոցում լսում է նոր օրենքների մասին և սկսում է հասկանալ սեփական արժանապատվության և հավասարության գաղափարը։ Նրա պարզ, սակայն խորիմաստ խոսքերը դառնում են ամբողջ ժողովրդի հոգեբանության արտացոլանքը՝ այն մարդկանց, ովքեր առաջին անգամ զգացին ազատության, ընտրության և մարդկային արժանապատվության համը։ Գիրքը հուշում է, որ ազատությունը սկսվում է ոչ թե քաղաքականությունից, այլ մարդու սրտից։